Yıllık Ücretli İzin Uygulamasında Yeni Dönem

4857 Sayılı iş kanunun 56’ıncı maddesi “yıllık ücretli izninin uygulaması” nı düzenlemiştir. Madde; yıllık ücretli izin işveren tarafından bölünemez.

Bu iznin 53’üncü maddede gösterilen süreler içinde işveren tarafından sürekli bir şekilde verilmesi zorunludur. Ancak, 53’üncü maddede öngörülen izin süreleri, tarafların anlaşması ile bir bölümü on günden aşağı olmamak üzere en çok üçe bölünebilir.

İşveren tarafından yıl içinde verilmiş bulunan diğer ücretli ve ücretsiz izinler veya dinlenme ve hastalık izinleri yıllık izne mahsup edilemez. Yıllık ücretli izin günlerinin hesabında izin süresine rastlayan ulusal bayram, hafta tatili ve genel tatil günleri izin süresinden sayılmaz. Yıllık ücretli izinleri işyerinin kurulu bulunduğu yerden başka bir yerde geçirecek olanlara istemde bulunmaları ve bu hususu belgelemeleri koşulu ile gidiş ve dönüşlerinde yolda geçecek süreleri karşılamak üzere işveren toplam dört güne kadar ücretsiz izin vermek zorundadır. İşveren, işyerinde çalışan işçilerin yıllık ücretli izinlerini gösterir izin kayıt belgesi tutmak zorundadır.

(Ek fıkra: 10/9/2014-6552/6 md.) Alt işveren işçilerinden, alt işvereni değiştiği hâlde aynı işyerinde çalışmaya devam edenlerin yıllık ücretli izin süresi, aynı işyerinde çalıştıkları süreler dikkate alınarak hesaplanır. Asıl işveren, alt işveren tarafından çalıştırılan işçilerin hak kazandıkları yıllık ücretli izin sürelerinin kullanılıp kullanılmadığını kontrol etmek ve ilgili yıl içinde kullanılmasını sağlamakla, alt işveren ise altıncı fıkraya göre tutmak zorunda olduğu izin kayıt belgesinin bir örneğini asıl işverene vermekle yükümlüdür.

Yukarıda da yazıldığı üzere yıllık ücretli iznin bir bölümü on günden az olmamak üzere en fazla üçe bölünebilir denilmektedir. Ancak yapılan son değişiklik ile üç olan bölünebilme kaldırılmıştır.  Burada unutulmaması gereken bir izin süresinin on günden az olamayacağıdır. On günün üzeri işverenin uygun görmesi halinde on günden sonra ki kısım için  sınır ortadan kalkmış olmaktadır.

Örneklersek; 20 gün yıllık ücretli izni olan bir işçi, bir iznini on gün kalan on gün iznini de 2’ye bölebiliyordu. Ancak yeni durumda on günden sonra kalan on gün istenilen sayıda bölünebilir. Burada sınır kaldırılmıştır.

Uygulamada işçiler ile işverenleri karşı karşıya getiren kısa süreli izinler hususunda ki sıkıntıyı böylece ortadan kalkması öngörülmektedir.

Unutulmamalı ki Anayasamızda da güvence altına alındığı gibi çalışmak ve dinlenmek haktır. Bu hakkın çalışma kısmı kullandırılırken gösterilen özen, dinlenme hakkının kullandırılmasında da gösterilmelidir.